دانلود کتاب چهار هزار هفته اثر الیور برکمن pdf
برای فیلسوفان جهان کهن، اوقات فراغت وسیله ای برای رسیدن به هدف نبود؛ برعکس، هدفی بود که هر کاری برای رسیدن به آن وسیله محسوب میشد. ارسطو می گفت اوقات فراغت واقعی به منظورش از آن خودشناسی و تفکر فلسفی است – از والاترین فضیلت ها است و ذاتا ارزش انتخاب شدن دارد؛ حال آن که باقی فضایل از قبیل شجاعت در جنگ یا رفتار شرافتمندانه در دولت فقط به این دلیل فضیلت محسوب می شود که به چیز دیگری منجر می شود. معادل واژه کار در لاتین، یعنی «نگوتیوم»، در ترجمه تحت اللفظی اش می شود «نافراغت».
این نشان دهنده دیدگاهی است که در آن کار انحرافی از هدف والای انسانیت محسوب می شود. در این فهم از موقعیت، کار شاید برای برخی افراد ضرورتی اجتناب ناپذیر بود، مثلا برای برده هایی که کار کردنشان امکان فراغت اشراف آتن و روم را فراهم می کرد، اما اساسأ دور از شأن بود و یقین هدف وجود نبود. اساسا همین ایده قرنها در تحولات تاریخی آتی با اقتدار باقی ماندن این که فراغت مرکز ثقل زندگی و وضعیت پیش فرضی بود که کار گاهی ناگزیر وقفه ای در آن ایجاد می کرد. حتی زندگی شاق رعایای انگلیسی قرون وسطا پر از اوقات فراغت بود:
زندگی بیشتر آنها شامل تعطیلی های مذهبی و همچنین جشنواره های روستایی با نام «ایل» بود که به مناسبتهای بزرگی مانند ازدواج و مرگ برگزار می شد (یا مناسبتهای کم اهمیت تر مانند بره زایی سالانه، یعنی فصلی که در آن گوسفندها بره به دنیا می آوردند؛ هر بهانه ای برای نوشیدن). برخی تاریخ دان ها ادعا می کنند که روستاییان در قرن شانزدهم به طور متوسط در سال فقط حدودأ ۱۵۰ روز کار می کردند. گرچه در مورد این رقم توافق نیست، هیچ کس شک ندارد که اوقات فراغت بخش اساسی زندگی همه مردم بود.
برای دانلود فایل به روز شده به لینک زیر مراجعه کنید
https://powerword.ir/?p=201401
